De grootste reden waarom ik deze blog heb opgezet, komt denk ik door het snailmailen. Vroeger heb ik nooit echt penvriendinnen gehad, maar ik schreef wel eens met mijn nichtje. Zij woonde naast ons, waardoor we geen postzegels hoefde te gebruiken. Maar waarom eigenlijk? We zagen elkaar bijna elke dag. Ik denk dat het kwam omdat we elkaar dingen wilde vertellen die we niet uit durfde te spreken....
Ook schreef ik brieven en gedichtjes naar mijn eerste vriendje. Wat een leuke tijd was dat. Toen hij het uitmaakte met een brief, was dat iets minder leuk, maar ja.....daar was overheen te komen.
Toch bleef ik schrijven, met vrienden en vriendinnen. De meeste brieven heb ik nog bewaard. Onze lerares werd gek van ons!
Nu heb ik dus het snailmailen ontdekt. Het is zo leuk om steeds zo'n vrolijke brief te ontvangen en te lezen wat andere mensen, die je eigenlijk amper kent, bezig houdt. Maar ook om te merken dat diezelfde mensen nieuwsgierig zijn naar wat mij bezig houdt.
Ik zou klein beginnen, maar nu 1,5maand later heb ik al bijna 10 snailmailmaatjes verzameld, waaronder 1 uit Maleisie! Dat klein beginnen heb ik dus niet echt lang volgehouden. Maar denk dat het nu wel even voldoende is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten